The Tiffany Shade (US) - "Tiffany Shade" (1968, Psych Rock)

The Tiffany Shade (US) - Tiffany Shade (1968, Psych Rock)

Zespół założony w Cleveland (Ohio, US) na początku 1966 roku przez : Barrow Davidian (12-string guitar, vocals), Bob Leonard (keyboards, vocals)  i Mike Barnes (guitar, vocals). Krótko potem do zespołu dołączyli Tom Schuster (drums) i Rick Hohn (bass). Nazwę zespołu wymyślił Davidian u którego także (w piwnicy) odbywały się próby zespołu.Muzycznie, zespół był pod silnym wpływem
nurtu The British Invasion (m.in. The Rolling Stones, The Beatles) co będzie słychać w ich nagraniach. Można powiedzieć, że ich muzyka była bardziej brytyjska niż rodzima amerykańska.
Po kilku miesięcznych próbach postanowili spróbować swoich sił "na żywo" występując na lokalnych potańcówkach młodzieży szkolnej w  Cleveland. Ta lokalna popularność  przyczyniła sie do pierwszego sukcesu jakim był pozytywny odbiór w przesłuchaniu do programu tańca młodzieżowego o nazwie "Upbeat" w Cleveland, a to przełożyło się do propozycji występów w Night
Club "Otto's Grotto" (położony w piwnicy hotelu "Statler Hilton" w Cleveland) jaką złożył im John Thornbury któremu się bardzo spodobali. Propozycja została przyjęta i przez pół roku grupa regularnie występowała w tym klubie z czasem stając się tam główną atrakcją muzyczną. W tym czasie głównym repertuarem zespołu były covery ale pracowali już także nad swoim, własnym repertuarem (który później miał pojawić się na ich albumie). Pod koniec 1966 roku po kilku miesiącach występów w Cleveland wyjechali na występy do kurortów narciarskich w okolicach Vermont. Niestety, w tym czasie z grupą pożegnał się Rick Hohn - jako nieletni nie mógł z nimi jechać w trasę. Zastąpił go Bob Ruzga (bass). Po powrocie, z zespołu odszedł Davidian, a Ruzga nie był zainteresowany dalszą grą w zespole. Zaistniała potrzeba uzupełnienia składu. Wybór padł na Robb Clarke-Murphy (którego poznali w Vermont). W zamian na występy w Night Club "Lacave"
John Thornbury umożliwił im wynajęcie domu na Murray Hill w zabytkowej dzielnicy miasta Cleveland gdzie zamieszkał cały zespół. Jesienią 1967 roku po podpisaniu kontraktu z Mainstream Records nagrali swój jedyny LP - "Tiffany Shade" ( 1968, Mainstream Records, nr S/6105, US) który
został wydany przy bardzo małej promocji dopiero w roku 1968. W tym czasie wypuszczone zostały
single : "Would You Take My Mind Out For A Walk" / "One Good Reason" (1968, Mainstream Records, nr 677) i "An Older Man" / "Sam" (1968, Mainstream Records, nr 680).  Podobno, kontrakt
był wybitnie niekorzystny dla zespołu, tzn. za możliwość nagrania płyty grupa zrzekła sie wszelkich
praw do utworów. W wyniku tej sytuacji muzycy nie dostali nawet centa za swoje utwory. Sprzedaż albumu była znikoma. Sytuacji nie zmieniły koncerty zespoły w marcu i kwietniu 1968 roku w
Grande Ballroom w Detroit w doborowym towarzystwie - Big Brother And The Holding Company,
MC5 i The Troggs. Pod koniec 1969 roku grupa uległa rozwiązaniu. W roku 1970 Leonard, Schuster i Murphy wraz z Duane Verh założyli nowy zespół o nazwie Frigate.  Niestety wraz z upływem czasu
część członków zespołu odeszła z tego świata : Barrow Davidian, Robb Clarke-Murphy (wrzesień 2010), Tom Schuster (21.10.2011). Pozostała muzyka - po wielu latach ten bardzo dobry album (którego zespół nie darzył sympatią z uwagi na niedociągnięcia techniczne) został wreszcie doceniony przez liczne grono odbiorców, kolekcjonerów.

 

The Tiffany Shade (US) - "Tiffany Shade" (1968, Mainstream Records, S/6105, US)

1A   Would You Take My Mind Out For A Walk
2A   An Older Man
3A   Sam
4A   Jaguar City Blues
5A   A Very Grand Love
1B   Come Softly To Me
2B   No Reality
3B   One Good Reason
4B   A Quiet Revolution
5B   Not Worth The Pain

Robb Clarke-Murphy   -   bass
Tom Schuster   -   drums
Bob Leonard   -   keyboards, vocals
Mike Barnes   -   guitar, vocals

  

The Lemon Dips (UK) - " Who's Gonna Buy ? " (1969, Psych Rock, Garage Rock)

The Lemon Dips (UK) - Who's Gonna Buy ? (1969, Psych Rock, Garage Rock)

Grupa, a właściwie projekt muzyczny o nazwie The Lemon Dips złożony z muzyków sesyjnych.
Nazwiska muzyków są anonimowe za wyjątkiem autorów wszystkich utworów, tj. : Peter Reno
(właściwie Cliff Twemlow - muzyczny samouk, autor prawie 2000 kompozycji, a także aktor i autor
kilku książek, urodzony w październiku 1937 roku w Hulme (Manchester), zmarły w maju 1993 roku w Manchester) oraz Johnny Hawksworth (brytyjski pianista, basista i kompozytor, zmarły w 2009 roku w Australii). W roku 1969 nagrali płytę - " Who's Gonna Buy ?" (Music-De Wolfe, nr DW/LP
3114, UK)  wydaną w znikomej ilości egzemplarzy ( do użytku filmowego, telewizyjnego, radiowego, materiał nie przeznaczony do publicznej sprzedaży) przez Music-De Wolfe - największej na świecie biblioteki muzycznej niezależnych produkcji. Trzy utwory z tej płyty ("I Am The Man",
"Who's Gonna Buy ?" oraz "Unpack Your Bags") stanowiły ścieżkę dźwiękową filmu "The Haunted House Of Horror" (1969, UK) w reżyserii Michael Armstrong.

The Lemon Dips (UK) - "Lemon Dips" (1969, Music-De Wolfe, DW/LP 3114, UK)

1A   I Am The Man
2A   Who's Gonna  Buy ?
3A   Travelling Man
4A   Unpack Your Bags
5A   Poor Lonely Woman
6A   Winter Song
1B   Wild Types (instrumental)
2B   Who's Gonna Buy ? (instrumental)
3B   Travelling Man (instrumental)
4B   Unpack Your Bags (instrumental)
5B   Poor Lonely Woman (instrumental)
6B   Winter Song (instrumental)
7B   Leather People (instrumental)

 

Folkal Point (UK) - "Folkal Point" (1971, Psych Folk)

Folkal Point (UK) - Folkal Point (1971, Psych Folk)

Ten album to jedna z najdroższych i najbardziej poszukiwanych płyt brytyjskiego folku, a zarazem jedna z najlepszych  pozycji tego gatunku z początku lat 70-tych. Nagrany w 1971 roku (chociaż często jest także podawany rok 1972 - nawet na okładce płyty) przez czwórkę młodych ludzi z Bristol, występujących pod szyldem - Folkal Point : Paul Cook, Mark Steed (kolejna pomyłka na okładce płyty gdzie widnieje Martin Steed), obdarzona wspaniałym głosem Cherie Musialik i Stuart
Amesbury (jej przyszły mąż). Album - "Folkal Point" został wydany przez malutką wytwórnię Midas Recordings w nakładzie około 500 egzemplarzy. Prawie połowa wydawnictwa została bezpowrotnie utracona w wyniku pożaru. Pozostałe egzemplarze były sprzedawane przez zespół podczas koncertów. Jest to jedyny album tego zespołu . Na płycie zespół wspomógł Brian Murray (bass).

Folkal Point (UK) - "Folkal Point" (1971, Midas Recordings, nr MR 003, UK)

1A   Twelve Gates Into The City
2A   Scarborough Fair
3A   Sweet Sir Galahad
4A   Lovely Joan
5A   Circle Game
6A   Cookoo's Hollerin'
1B   Edom O' Gordon
2B   Victoria Dines Alone
3B   You Ain't Going Nowhere
4B   Anathea
5B   National Seven
6B   Once I Knew A Pretty Girl

Cherie Musialik   -   vocals
Stuart Amesbury   -   guitar, vocals
Mark Steed   -   lead guitar
Paul Cook   -   guitar

Brian Murray   -   bass

  

Isolation (UK) - "Isolation" (1973, Psych Prog Folk Rock)

Isolation (UK) - Isolation (1973, Psych Prog Folk Rock)

O zespole tym niewiele wiadomo. Członkowie zespołu wywodzili się ze środowiska studenckiego
Uniwersytetu w Bristol. Muzyka była dla nich epizodem do późniejszych karier zawodowych.
Richard Blondell (właściwie Sir  Richard Blundell urodzony 01.05.1952 roku w Shoreham-by-Sea, późniejszy profesor ekonomii, uznany autorytet w tej dziedzinie), John-Paul Davidson (urodzony w Londynie, póżniejszy reżyser, producent i scenarzysta filmowy), Dave Smith, Ian Robinson, Chris
Pritchett, Tim Neild i Phil Burtenshow w roku 1973 nagrali płytę - "Isolation" (Riverside Records, nr
HAS LP 2083 - wydawnictwo prywatne) która w moim przekonaniu jest jedną z najlepszych pozycji
undergroundowej sceny folkowej lat siedemdziesiątych. To jedna z moich najbardziej ulubionych pozycji tego gatunku. Płyta ta w zbiorach kolekcjonerskich stanowi prawdziwą perełkę, a jej ceny na
aukcjach sięgają powyżej 1000 funtów. W roku 1995 nastąpiła reedycja tego albumu - wydanie limitowane (500 sztuk) Fanny Records (nr 140892, Belgia).

Isolation (UK) - "Isolation" (1973, Riverside Records, nr HAS LP 2083, UK)

1A   Theme (I)
2A   Poor Boy
3A   Looks Like You're Leavin'
1B   Reaching Out
2B   "E"
3B   Moon Mood
4B   Theme (II)
5B   Yesterdays Moments
6B   Theme (III)
7B   Banjotune (trad.)

Richard Blundell   -   guitar 12-string, vocals
Dave Smith    -   piano, vocals
John-Paul Davidson   -   flute
Ian Robinson   -   guitar
Chris Pritchett   -   violin
Tim Neild   -   bass, banjo
Phil Burtenshow   -   bass

  

Stone Angel (UK) - " Stone Angel " (1975, Psych Prog Rock)

Stone Angel (UK) - Stone Angel (1975, Psych Prog Rock)

Paul Corrick, Ken Saul i Mick Burroughes po rozpadzie Midwinter postanowili kontynuować karierę
w ramach nowego projektu o nazwie Stone Angel. Do współpracy zaprosili znajomych z Great Yarmouth Folk Club - wokalistkę Joan Bartle i Dave Lambert. Pierwszy publiczny występ miał miejsce w grudniu 1974 roku w Great Yarmouth Folk Club. Opierając się na pozytywnym odbiorze
ich poprzedniego projektu (Midwinter) zaczęli grać w klubach i na festiwalach w całym hrabstwie Norfolk. Zdobyli oddaną grupę fanów i to najprawdopodobniej skłoniło ich do nagrania płyty.
Sesja nagraniowa odbyła się w lutym 1975 roku w Norwich przy wydatnej pomocy Eddy Green.
Płyta - "Stone Angel" (SeaShell, SS LP 4, 1975, UK) jako prywatne wydawnictwo zespołu (zrealizowana za własne pieniądze zespołu) ukazała się w 350 egzemplarzach chociaż planowano
500 sztuk tego albumu. Niestety nagrania są kiepskiej jakości. Pod koniec lata 1975 roku zespół
opuścili Paul Corrick i Mick Burroughes - wybierając dalszą naukę, wyjechali na studia. Stone Angel
jeszcze przez kilka miesięcy funkcjonowali w trzyosobowym składzie (styl grupy stał się w tym czasie bardziej akustyczny, tradycyjny w wyborze utworów) występując na scenie, m.in. koncertując
w kościele w swojej "rodzinnej" miejscowości - Filby (Norfolk), a następnie zakończyli swoją działalność. Warto dodać, że ich jedyny album (w oryginalnej postaci) w obecnym czasie jest bardzo cenioną pozycją kolekcjonerską o wartości dochodzącej prawie  do 1000 EUR.

Stone Angel (UK) - "Stone Angel" (1975, SeaShell, nr SS LP 4, UK)

1A   The Bells Of Dunwich
2A   The Skater
3A   Pastime With Good Company
4A   Traveller's Tale
5A   Black Sailed Traders
1B   Stone Angel
2B   Galliard / Merrie England's Musicke Box
3B   The Gay Goshawk
4B   The Black Dog

Paul Corrick   -   guitar, bass
Ken Saul   -   guitar, dulcimer, vocals
Mick Burroughes   -   bass, jew's harp, percussion
Joan Bartle   -   vocals, flute, crumhorn
Dave Lambert   -   mandolin, cymbal, violin

  

 

Midwinter (UK) - "The Waters Of Sweet Sorrow" 1973 (1993, Folk Rock)

Midwinter (UK) - The Waters Of Sweet Sorrow 1973 (1993, Folk Rock)

Zespół powstał w grudniu 1972 roku w Great Yarmouth (Norfolk, UK) podczas występów w tamtejszym klubie folkowym dwójki gitarzystów : Paul Corrick i Ken Saul. Po zaproszeniu do
współpracy wokalistki folkowej Jill Child przybrali nazwę Midwinter. Klub ten (gdzie często występowali) stał się ich bazą wypadową. W ciągu prawie dwóch lat zespól grał w klubach i na
festiwalach we wschodniej Anglii. Latem 1973 roku dokonali nagrań w Great Yarmouth Sound Studios  w trakcie których wspomagała ich dwójka muzyków : Mick Burroughes i Dick Cadbury (znany później z grupy Decameron). Nagrania te nigdy nie ukazały sie za żywota zespołu, a część utworów (wykonywanych podczas tej sesji) przepadła bezpowrotnie gdyż nie została zarejestrowana.
Drogi Jill i reszty zespołu zaczęły się rozchodzić. Wokalista postanowiła opuścić zespół. Pożegnanie z publicznością nastąpiło podczas koncertu we wrześniu 1974. W krótkim czasie po rozwiązaniu zespołu Paul, Ken i Mick utworzyli nowy projekt o nazwie Stone Angel. W roku 1993 w archiwach Kena Saul odnaleziono taśmy - matki z sesji nagraniowej Midwinter. Firma Kissing Spell wydała te utwory na CD - "The Waters Of Sweet Sorrow" (1993, Kissing Spell, nr KSCD 9320-f, UK), a trzy
lata później wytwórnia Porcelain wydała LP (1996, Porcelain, PCN 001, UK).

Midwinter (UK) - "The Waters Of Sweet Sorrow" 1973 (1993 - CD, 1996 Porcelain, nr PCN 002, UK)

1A   Sanctury Stone
2A   To Find A Reason
3A   The Skater
4A   Scarborough Fair
5A   The Oak Tree Grove
6A   Dirge
1B   Maids And Gentlemen
2B   The Waters Of Sweet Sorrow
3B   All Things Are Quite Silent
4B   The Two Sisters
5B   Winter Song

Jill Child   -   vocals, autoharp
Paul Corrick   -   guitars, mandolin, vocals
Ken Saul   -   vocals, guitars, dulcimer, banjo

Mick Burroughes   -   drums, jews harp
Dick Cadbury   -   bass

   

Neon (US) - " Neon " (1970, Psych Blues Rock)

Neon (US) - Neon (1970, Psych Blues Rock)

Na początku  1969 roku (lub na koniec 1968) Francis Crabtree, Peter Brannigan, Russell Leslie i
Fung Porter (właściwie Kenneth "Fung Porter" King - były członek grupy The Shondells) założyli
zespół o  nazwie Neon. Przy wydatnej pomocy producenta John Hill w krótkim czasie wydali kilka
singli : "Long Tall Sally" / "Back To Brooklyn" (czerwiec 1969, Columbia Records, nr 4-44893, US)
oraz "Tears In The Eyes Of A Country Girl" / "Back To Brooklyn" (1969, Columbia Records, nr
4-44973, US). Swój pierwszy i jedyny album wydali dla Paramount Records w 1970 roku - "Neon"
(Paramount Records, nr PAS 5024, US). Po wydaniu singli : "Dark Is The Night" / "Hold Back My Tears" (190, Paramount, nr PAA-0061, US), a także "Movin' " / "Darling Before I Go" (1970,
Paramount, nr PAA-0121, US) słuch o nich zaginął.

Neon (US) - "Neon" (1970, Paramount Records, PAS 5024, US)

1A   Mountain Baby
2A   Hold Back My Tears
3A   Dark Is The Night
4A   Can't Stop Myself From Loving You
1B   Magic Man
2B   Nobody Nowhere
3B   Funny Kind Of Feelin'

Francis Crabtree   -   keyboards, vocals
Peter Brannigan   -   guitar, vocals
Russell Leslie   -   drums, lead vocals
Fung Porter   -   bass, lead vocals

  

The Gentle Soul (US) - " Gentle Soul " (1968, Psych Folk Rock)

The Gentle Soul (US) - Gentle Soul (1968, Psych Folk Rock)

 

Pamela Polland i Rick Stanley - jako duet wokalno-instrumentalny The Gentle Soul powstał pod koniec 1966 roku w Californii  (najprawdopodobniej w okolicach Huntington Beach). Stałymi członkami grupy w latach 1966-1968 byli także : Sandy Konikoff (drums) i  Riley "Wyldflower" Cummings (guitar). Poza tym,  przez cały okres działalności grupa była wspomagana przez rzeszę przyjaciół (muzyków sesyjnych), m.in. : Paul Horn, Tony Cohan, Larry Knechtel, Van Dyke Parks, Gayle Levant, Ry Cooder, Mike Deasy, Ted Michel, Bill Plummer. W okresie 1966 - 1967 Gentle Soul często występował w Night Club Troubadour na Santa Monica (West Hollywood - L.A.). W roku 1967 udało się podpisać kontrakt z Columbia Records która to wytwórnia jeszcze tego samego roku wydała ich single : "Tell My Love" / "You Move Me" (1967, Columbia, nr 4-43952, US) oraz
"Our National Anthem" / "Song For Three" (1967, Columbia, nr 4-44152, US). W roku 1968 nakładem Epic Records ukazał się ich kolejny singiel : "2:10 Train" / "Reelin' " (1968, Epic, nr 5-10448, US). W okresie styczeń - kwiecień 1968 roku grupa nagrywała swój pierwszy album - "Gentle Soul" który został wyprodukowany przez słynnego muzyka i producenta muzycznego Terry
Melcher (współpracował, m.in. z The Byrds, The Beach Boys). Płyta wydana przez Epic Records (1968, Epic, nr BN-26374, US) ukazała się 30 października 1968 roku. Album nie sprzedawał sie dobrze co wynikało w dużej mierze w braku jakiejkolwiek promocji ze strony wytwórni (poza jedną małą wzmianką prasową). Niestety zespół był zdany tylko na siebie i lokalne występy dla małego grona odbiorców nie mogły spowodować szerszego zainteresowania ich muzyką. Ponadto, Rick coraz bardziej oddalał się w kierunku medytacji Maharishi i chciał być blisko swojego guru .
Te okoliczności spowodowały, iż w krótkim czasie po wydaniu płyty w roku 1969 grupa przestała istnieć.

The Gentle Soul (US) - "Gentle Soul" (1968, Epic Records BN-26374, US)

1A   Overture
2A   Marcus
3A   Song For Eolia
4A   Young Man Blue
5A   Renaissance
6A   See My Love (Song For Greg)
1B   Love Is Always Real
2B   Empty Wine
3B   Through A Dream
4B   Reelin'
5B   Dance

Pamela Polland   -   vocals, guitar
Rick Stanley   -   vocals, guitar

Bill Plummer   -   bass
Ted Michel   -   cello
Mike Deasy   -   guitar
Ry Cooder   -   guitar, mandolin
Gayle Levant   -   harp
Van Dyke Parks   -   harpsichord
Larry Knechtel   -   organ
Tony Cohan   -   tabla
Paul Horn   -   flute
 

   

Junco Partners (UK) - " Junco Partners " (1970, Prog Rock)

Junco Partners (UK) - Junco Partners (1970, Prog Rock)

 

Grupa powstała w 1964 roku w Newcastle (Tyne And Wear, UK) w składzie : Charles Harcourt, David Sproat, John Wood, John Anderson, Ronnie Barker, Peter Wallis. Próbę czasu (do momentu
wydania pierwszej płyty w roku 1970) przetrwała tylko pierwsza trójka do której w roku 1966 dołączył Robert Sargeant (zastępując Peter Wallis). Zespół pochodził z tej samej sceny rockowej co The Animals. Miał rzeszę oddanych lokalnych fanów. W okresie 1966/67 regularnie występował w The Victoria Whitley Bay. Grał w najpopularniejszych klubach i salach balowych północno-wschodniej Anglii : The El Cubana w Sunderland, Blue Note Clubs w Sunderland, The Mayfair Ballroom w Newcastle, The Majestic Ballroom w Newcastle, Downbeat Club w Newcastle, Quay Club w Newcastle, Club Astec w Sunderland, Kirklevington Country Club, Redcar Jazz Club.
Muzycy chcieli także występować w słynnym Star Club w Hamburgu ale z uwagi na swój młody wiek nie otrzymali pozwolenia na pracę. Mieli możliwość wspólnych występów z wieloma uznanymi artystami, m.in. : The Who, Rod Stewart, Jethro Tull, John Mayall, Jimi Hendrix i innymi.
W październiku 1969 roku przez trzy tygodnie grupa była w trasie towarzysząc Howlin' Wolf podczas jego tournee. Wystąpili, m.in. : Southampton University, Cardiff University, Aberdeen Music
Hall, The London Marquee Club, The Bull w Richmond, University of Lancaster (udział w koncercie miał także Albert King). Ich pierwszym nagraniem był singiel z 1965 roku : "As Long As I Have You" / "Take This Hammer" (Columbia EMI, nr DB 7665). Ich pierwsza i jedyna płyta - "Junco Partners" (Philips, nr 6308 032, 1970, UK) była nagrywana w ciągu 6 tygodni w różnych studiach w Londynie (większość w słynnym De Lane Lea Studios) dla Barclay.Records. Poza Anglią ukazała się także w Niemczech, Kanadzie, Francji. Praktycznie zaraz po nagraniu płyty grupę opuścił jeden z założycieli Charles Harcourt. To był praktycznie koniec zespołu. Grupa jeszcze przez krótki czas funkcjonowała jako trio. Warto wspomnieć, iż siedem lat później zespół reaktywował się występując
 w 1977 roku na Festivalu w Newcastle.

Junco Partners (UK) - "Junco Partners" (1970, Philips, nr 6308 032, UK)

1A   The Minotaur
2A   Fly Me High
3A   Change In Louise
4A   Black Widow
5A   Help Me
1B   Natural Thoughts
2B   Am I Blue
3B   Reprieve
4B   In The Morning
5B   Death By Fire

Charles Harcourt   -   guitar, vocals
Robert Sargeant   -   lead vocals, organ, piano
David Sproat   -   bass
John Woods   -   drums