Los Holy's (Peru) - "Sueño Sicodelico" (1967, Psych Pop / Rock, Garage Rock, Surf Rock)

Los Holy's  (Peru)  -  Sueño Sicodelico  (1967, Psych Pop / Rock, Garage Rock, Surf Rock) 

Peruwiański zespół instrumentalny (początkowo nazwany The Sharks), założony w 1966 roku
w Limie w dzielnicy Pueblo Libre przez grupę szkolnych kolegów : Marcos Goyzueta - lead guitar,
Arturo Matto - rhythm guitar, Walo Carrillo - drums, Oscar Sáenz - bass, Renzo Carozzi - organ.

Wystartowali singlem :
- "Holys Psicodelicos"  /  "Luces De Ginza"  (Suceso, nr 0037)  wydanym w 1966 roku, który
chyba ku zaskoczeniu wszystkich odniósł ogromny sukces, a grupa z miejsca stała się ulubieńcem
nastolatków.

Potem były kolejne, m.in. :
- "Sueño Sicodelico"  /  "Melodia Encantada"  (1967, Sono Radio, nr 12807)

- "El Grand Chaparral"  /  "Campo De Vampiros"  (1967, Sono Radio, nr 12821)

Rangę i popularność zespołu utrwaliły i podniosły telewizyjne występy w programach
młodzieżowych - "Locura Del Ritmo" i "Ritmolandia".
Niestety w zespole następowały pierwsze zgrzyty, a powodem był materiał jaki miał się znaleźć na
ich debiutanckiej płycie. Część zespołu chciała pójść w kierunku wytyczonym przez grupę Cream,
a inni chcieli nagrać album bardziej tradycyjny. Mimo wszystko udało się nagrać materiał (w studiu
Sono Radio w Limie), który po latach będzie określany jako pionierski na niwie peruwiańskiej
psychodelii.
Płyta - "Sueño Sicodelico"  (Sono Radio, nr SE 9288, Peru) ukazała się w 1967 roku.

Los Holy's  (Peru)  -  "Sueño Sicodelico"  (1967, Sono Radio, nr SE 9288, Peru)


1A   Piedra De 12 Angulos
2A   Alto Y Bajo
3A   Choque De Vientos
4A   Tormenta  (Stormy)
5A   Alunizaje
6A   Sueño Sicodelico
1B   El Hombre Desnudo
2B   La Perla Sagrada
3B   Spectro I
4B   Isla Desierta
5B   Show Me
6A   Te Quiero


Marcos Goyzueta   -   lead guitar, fuzz
Arturo Matto   -   rhythm guitar
Oscar Sáenz   -   bass
Walo Carrillo   -   drums
Renzo Carozzi   -   organ

Niestety grupa długo nie przetrwała. Ambicje poszczególnych muzyków  (własne projekty), a także
w pewnym wymiarze represje ze strony junty wojskowej spowodowały, że zespół rozpadł się na
przełomie 1968 i 1969 roku. Na szersze wody zdołał wypłynąć jedynie perkusista Walo Carrillo
grając w zespołach, m.in. : Telegraph Avenue i Tarkus.
Tu należało by zakończyć, ale... . W roku 2006  nakładem hiszpańskiej Electro Harmonix ukazała
się płyta tego zespołu o tytule takim samym jak debiutancki LP, zawierająca inny materiał
(najprawdopodobniej nagrania z okresu 1967-1968) - całość jest znakomita.

 Los Holy's  (Peru)  -  "Sueño Sicodelico"  1968 / 2006   (2006, Electro Harmonix, EH 021, Spain)


1A   Campo De Vampiros
2A   Sueño Sicodélico
3A   Melodia Encantada
4A   Reunion Psicodélica
5A   Piedra De Doce Angulos
6A   Hawaii Five-O
1A   El Hombre Desnudo

2B   Holy's Psicodélicos
3B   The High Chaparral
4B   Psicodelico Desconocido
5B   Spectro I
6B   Choque De Vientos


Marcos Goyzueta   -   lead guitar, fuzz
Arturo Matto   -   rhythm guitar
Oscar Sáenz   -   bass
Walo Carrillo   -   drums
Renzo Carozzi   -   organ

Loudest Whisper (Ireland) - "The Children Of Lir" (1974, Prog Folk Rock)

Loudest Whisper  (Ireland)  -  The Children Of Lir  (1974, Prog Folk Rock)

Początki tej irlandzkiej grupy z Fermoy (Cork, Ireland) to wczesne lata 60-te i beatowa formacja
The Wizards działająca w składzie : Brian O'Reilly , Michael Clancey, John Aherne i Jimmy Cotter,
ukierunkowana na The Beatles, Spencer Davis Group, itp. Pod koniec lat 60-tych dochodzi do roszad
personalnych. Do grupy dołączył Brendon "Buddy" Neligan i w krótkim czasie zastąpił za perkusją
Jimmy Cotter's który pożegnał się z zespołem,  a wcześniej odszedł Michael Clancey. Niedługo
potem do zespołu dołączył brat Briana - Paud O' Reilly (najpierw jako gitarzysta, a później - gdy
Neligan stał się głównym wokalistą, zasiadł za perkusją). Zmieniło się także brzmienie i kierunek
muzyczny zespołu, poszli w cięższe klimaty w stylu Jimi Hendrixa i grupy Cream. Te zmiany
spowodowały konieczność (zdaniem muzyków) przyjęcia innej nazwy zespołu. Na początku 1970
roku grupa zmienia nazwę na Loudest Whisper i nadal  poszukuje właściwej drogi muzycznej.
Ich kompozycje staja się coraz bardziej złożone, aż w końcu umiejscawiają się w klimacie
progressive folk rock. Rok 1972 to pozyskanie do zespołu zdolnego wokalisty i gitarzysty Ron
Kavanagh i, a może przede wszystkim próby folkowo-rockowego arcydzieła o nazwie -"Children
Of Lir" - opera lub dla innych musical folkowo-rockowy (z tytułem zaczerpniętym z irlandzkiej
legendy). Premiera tego "spektaklu" odbyła się 7 stycznia 1973 roku w Fermoy. Reakcje były
entuzjastyczne, a zespół występował przed coraz większą widownią. Sukces ten nie umknął uwadze
irlandzkiemu oddziałowi Polydor Records który podpisał z zespołem kontrakt.

Grupa zadebiutowała w 1974 roku, singlem :
- "William B"  /  "False Prophets"  (1974, Polydor Records, nr 2078 048, Ireland)

Następnie przyszła pora na pierwsza płytę - przeniesienie tej folkowo-rockowej perełki na LP.
W trakcie sesji nagraniowej odchodzi z zespołu Ron Kavanagh (wystąpił tylko w jednym utworze)
co burzy cały plan nagraniowy i zmusza do szukania środków zastępczych. Partie jego gitary i
wokalu wzięli na siebie Brian, Brendan (kilka miesięcy później opuścił zespół) oraz gościnnie
uczestnicząca w nagraniach Geraldine Dorgan (po skończeniu szkoły, w niedługim czasie
dołączyła później do zespołu), a także grono osób w kwartecie smyczkowym i chórku.
Udało się szczęśliwie dokończyć tę sesję. Efekt był piorunujący - powstało dzieło na miarę
najlepszych dokonań progressive folk rock (chociaż nie do końca w odpowiedni sposób docenione).
Płyta - "The Children Of Lir" (Polydor Records, nr 2904 006, Ireland)  została wydana w1974 roku
(podobno w nakładzie 500 sztuk), a grupa dalej kontynuowała działalność  nagrywając i wydając
kolejne płyty, ale nigdy nie zdobyła takiej pozycji do jakiej  "miała prawo"  wynikające chociażby
z tego cudownego albumu.

Loudest Whisper (Ireland) - "The Children Of Lir" (1974, Polydor Records, 2904 006, Ireland)


1A   Overture
2A   Lir's Lament
3A   Good Day My Friend
4A   Wedding Song
5A   Childrens Song
6A   Mannanan I
7A   Mannanan II
1B   Children Of The Dawn
2B   Dawning Of The Day
3B   Septimus
4B   Farewell Song
5B   Cold Winds Blow
6B   Sad Children


Brian O' Reilly   -   guitar, piano, vocals
Paud O' Reilly   -   drums, vocals
Brendan Neligan   -   vocals, congas
John Aheme   -   bass

Ron Kavanagh   -   slide guitar (track 2A)
Geraldine Dorgan   -   vocals (track 4A)

Producer   -   Leo O' Kelly

 
  

King George Discovery (US / Sweden) - "King George Discovery" (1968, Heavy Psych Rock & Soul) - and - "Peace Of Mind" (1968 / 2011, Heavy Psych Rock & Soul)

King George Discovery (US / Sweden)  -  King George Discovery (1968, Heavy Psych Rock & Soul)  -  and  -  Peace Of Mind  (1968 / 2011, Heavy Psych Rock & Soul)

Pod koniec 1966 roku, po podpisaniu kontraktu (ze skandynawskim agentem) przyjechał do Europy
amerykański wokalista i gitarzysta King Gerorge  (właściwie George Clemons, urodzony 03 października 1938 roku w stanie Wirginia, w pierwszej dekadzie lat 60-tych przeniósł się do Nowego
Jorku gdzie występował w klubach w Harlemie, m.in. w roku 1965 w słynnym Apollo Theatre,
następnie przyjął pseudonim artystyczny - King George, nagrał utwór - "Drive On James", zaliczył
także występy w mniejszych, lokalnych klubach, m.in. : Smalls Paradise, Harlem - gdzie spotkał
i zaprzyjaźnił się z Jimi Hendrixem który w tym czasie po opuszczeniu The Isley Brothers And Little
Richard zaczął występować z King Curtis & Curtis Knight)  wraz z towarzyszącą mu grupą Harlem
Kiddies.  W 1967 roku miał okazję spotkać swojego przyjaciela - Jimi Hendrixa, który wraz z zespołem w maju 1967 roku występował w Kopenchadze.
Na przełomie 1967 i 1968 roku King George  (już po rozwiązaniu Harlem Kiddies)  założył w
Sztokholmie grupę King George Discovery wspólnie z młodymi szwedzkimi muzykami  (dwoje w
wieku 20 lat, trzeci  starszy). Paul Sundlin  -  bass  (członek rozwiązanej w grudniu 1967 roku formacji Trolls, później związany z zespołami : Life, Resan, a także brał udział w nagraniu
płyty grupy Baltik w 1973 roku),   Anders Nordh  -  guitar, organ, piano  (także członek byłej formacji Trolls, po przygodzie z King George Discovery, związany z grupami : Blond, Life, Resan,
także brał udział w nagraniu płyty grupy Baltik)  oraz perkusista Lennart "Lilly" Bergman  (m.in.
w 1978 roku brał udział w nagraniu płyty  brytyjskiego wokalisty i gitarzysty - Kelvin Henderson.

Muzyka zespołu była pod wyraźnym wpływem Jimi Hendrixa i soulowych artystów.
Grupa wystartowała singlem (ponoć cover grupy Harlem Kiddies With King George) :
- "I'm The Best"  /  "Hold Me Closer"  wydanym w 1968 roku przez Columbia (EMI) o nr
DS 2408, Sweden.

Niedługo ukazała się ich pierwsza płyta, nagrana w M.A.B  Studios w Sztokholmie.
Album - "King George Discovery" został wydany w 1968 roku przez wytwórnię
Haparanda Records (nr AL 02).

King George Discovery (US / Sweden)  -  "King George Discovery" (1969, Haparanda Records,
nr AL 02, Sweden)


1A   It Aint Right
2A   Smokey
3A   Nothing To Do
4A   One And Only Man
5A   The Memory
6A   Haarlem
1B   Motorcycle
2B   If You Are Going To Leave
3B   For Love
4B   Tradgedy
5B   Alice From Wonderland
6B   Boogaloo  (Just For Fun)


King George   -   vocals, guitar
Paul Sundlin   -   bass
Anders Nordh   -   guitar, organ, piano
Lennart "Lilly" Bergman   -   drums

Płyta została bardzo dobrze przyjęta, a występy grupy na żywo utrwaliły przekonanie, że wszystko idzie
we właściwym kierunku. Pozycja zespołu jeszcze wzrosła po występie w 1968 roku w Timrå  -  na
największym festiwalu w Szwecji.
W tym czasie przygotowywany był do wydania drugi album zespołu z materiału nagranego w
1968 roku w M.A.B. Studios. Ale w zespole nie działo się najlepiej. Doszły do głosu kwestie
ambicjonalne muzyków związane, m.in. z innymi upodobaniami muzycznymi niż te które
proponował King George. Na początku grupę opuścił Paul Sundlin, a niedługo potem Anders Nordh
który szybko dołączył do formacji Blond. W 1969 roku grupa King George Discovery przestała
formalnie istnieć. Druga płyta nie ukazała się (w tym czasie). Podobno jeden egzemplarz tego
wydawnictwa  ujrzał światło dzienne w wersji roboczej i był przeznaczony dla zespołu.
Dopiero ponad 40 lat później  album pod nazwą "Peace Of Mind" wydała wytwórnia Shadoks Music
(edycja limitowana - 500 sztuk) i w ten oto sposób te świetne nagrania  stały się dostępne dla szerszego grona miłośników tego zespołu.

King George Discovery  (US  /  Sweden)  -  "Peace Of Mind"  (1968 / 2011, Shadoks Music,
nr SHADOKS 136, Germany)


1A   Keep On Trying
2A   It Ain't Me  (In The Spirit Of Jimi Hendrix)
1B   Love Emotions
2B   Light My Fire
3B   Try Your Luck
4B   Dis Funky Rock


King George   -   vocals, guitar
Paul Sundlin   -   bass
Anders Nordh   -   guitar, organ, piano
Lennart "Lilly" Bergman   -   drums

producent nagrań na I i II albumie   -   Christopher P. Cooper 

  
    

Kvartetten Som Sprängde (Sweden) - "Kattvals" (1973, Prog Jazz Rock)

Kvartetten Som Sprängde (Sweden)   -   Kattvals   (1973, Prog Jazz Rock)

Szwedzka grupa Kvartetten Som Sprängde  powstała w Sztokholmie w połowie 1970 roku.
Na początku był to kwartet  :
Finn  Sjöberg  - guitar, bass, flute  (wł. Finn Ragnar Sjöberg, urodzony 27 listopada 1951 roku 
                          w Solna, muzycznie dorastał w Örebro, zaczynał w wieku 17 lat podejmując
                          współpracę z urodzoną w Finlandii (Helsinki) szwedzką piosenkarką Maj Lillemor
                          "Lill" Lindfors, w roku 1970 wyjechał na studia do Sztokholmu  gdzie, po okresie
                          działalności w grupie Kvartetten Som Sprängde był muzykiem niezależnym - wydał
                          kilka solowych płyt, podobno przez krótki czas współpracował z grupą ABBA, był
                          także producentem muzycznym w Metronome Records)
Fred Hellman  -  piano, organ Hammonda  (aktywny muzycznie od połowy lat 60-tych, m.in. jako
                           członek grup : Down Beat Crowd z Hässleholm, a następnie Zoom ze Sztokholmu,
                           w 1973 roku wraz z pozostałymi muzykami grupy Kvartetten Som Sprängde  
                           wspomógł szwedzkiego wokalistę i gitarzystę Bernt Staf (zmarły 28 lipca 2002r.)
                           przy nagrywaniu jego płyty - "Valhalla")
Rune Carlsson  -  drums  (perkusista o odczuwalnych inklinacjach jazzowych, urodzony 04 grudnia
                             1940 roku w Sztokholmie, zmarł 09 marca 2013 roku, współpracował - był
                             członkiem licznych formacji  jazzowych, jazz-rockowych, m.in. : Eje Thelin
                             Quintet, Red Mitchell Trio, Anders Lindskogs Kvartett, Dexter Gordon Quartet,
                             Ake Johansson Trio)
oraz wokalistka Margareta Söderberg o folkowym (średniowiecznym) stylu który zupełnie nie
pasował do kierunku muzycznego Kvartetten Som Sprängde (progressive rock z jazzową perkusją
Rune Carlssona). W związku z tym drogi trzech muzyków i wokalistki rozeszły się. Pozostało trio
ale nazwa (odnosząca się do kwartetu) nie została zmieniona (została zaczerpnięta z powieści
Birger Sjöberg - bez żadnego pokrewieństwa z Finn, o takiej samej nazwie wydanej 1924 roku)

Zespół w maju 1973 roku dokonał nagrań na płytę w Metronome Studio w Sztokholmie .
Producentem był - Anders Burman  (szwedzki producent i perkusista jazzowy, urodzony
24 września 1928 roku w Sztokholmie, zmarł 26 czerwca 2013 roku w Sztokholmie, jeden
z założycieli wytwórni Metronome Records).
Album  -  "Kattvals"  ukazał się w 1973 roku nakładem maleńkiej wytwórni  ("córki" Metronome
Records) o nazwie Gump.
Płyta instrumentalna, zawierająca wspaniały materiał  (utwory bardzo dojrzałe w bardzo widoczny
sposób uwypuklające bardzo duże możliwości instrumentalne poszczególnych muzyków).
Niestety był to jedyny produkt tej formacji która w 1973 roku (a może jak podają niektóre
źródła w 1975 roku)  rozpadła się . Pozostała muzyka  -  wspaniała, wytrawna ... muzyka.

Kvartetten Som Sprängde (Sweden)  -  "Kattvals"  (1973, Gump, nr GUMP-5, Sweden)


1A   Andesamba
2A   På En Sten  
3A   Gånglåt Från Valhallavägen
1B   Kattvals
2B   The Sudden Grace
3B   Vågspel
4B   Ölandsshuffle    


Finn Sjöberg   -   guitar, bass, flute
Fred Hellman   -   organ, piano
Rune Carlsson   -   drums

  
 

Le Ali Del Vento (Italy) - "Unissued Album" (1970 / 1995, Psych Prog Rock)

Le Ali Del Vento (Italy)  -  Unissued Album  (1970 / 1995, Psych Prog Rock)

Po krótkiej przygodzie w ramach Gli Astrali, w 1969 roku muzycy założyli kolejny projekt o nazwie
Le Ali Del Vento (grupa o stylistyce bardziej progresywnej). Podobno założycielami tej formacji byli
Angelo Presti i Dante Menotti ale z drugiej strony faktem jest, że grupa ta działała w składzie :
Angelo Presti, Terry Fanelli, Vito Salice, a miejsce Dante Menotti  (mając na uwadze oryginalny skład grupy Gli Astrali) zajęła wokalistka i gitarzystka Anna Serena.
Także i w tym przypadku za "życia" zespołu nie zostały opublikowane żadne nagrania, a grupa
rozpadła się niespełna dwa lata póżniej, tj. w roku 1971. Część muzyków, już po rozpadzie grupy,
na początku lat 70-tych wyjechała do Indii.
Po wielu latach w roku 1995 wytwórnia Destination X Records opublikowała zbiór nagrań zespołu
pochodzących z 1970 roku (lub jak podają pewne żródła z okresu 1969-1971) pod tytułem  "Unissued Album" (wydawnictwo występuje także w wersji anglojęzycznej - "Unreleased Album")

Le Ali Del Vento (Italy) - "Unissued Album"  (1970 / 1995, Destination X Records, Italy)


1   Suite Della Ali Del Vento
2   Poesia Degli Abissi
3   Shayla
4   Cavalieri Del Mare
5   Afgan' 67  (Inedito Del 1967)


Anna Serena   -   vocals, guitar
Angelo Presti   -   organ Hammond, vocals
Terry Fanelli   -   bass, guitar
Vito  Salice   -   drums

  

Gli Astrali (Italy) - "Viaggio Allucinogeno" (1967-1968 / 1994, Psych Rock, Garage Rock)

Gli Astrali  (Italy)  -  Viaggio Allucinogeno  (1967-1968 / 1994, Psych Rock, Garage Rock)

Grupa powstała w drugiej dekadzie 1966 roku w Orbassano (region - Piemont, prowincja - Torino,
Italy),w składzie : Terry Fanelli - bass, guitar, Vito Salice - drums, percussion, Dante Menotti - lead
vocals, guitar, Angelo Presti - organ Hammond (podobno kupił je na raty, które nie spłacił).
Zespół zasłynął nie tylko ze strony muzycznej, ale - a może przede wszystkim z oprawy występów na
żywo, która zdecydowanie wykraczała poza ramy definicji  "dobrej" obyczajowości.
Większość ówczesnych recenzentów nie pojmowała tego (lub nie chciała tego pojąć), że obydwa
elementy (muzyka plus oprawa) były ze sobą ściśle związane i tworzyły produkt wyrazu sztuki
muzycznej. Wracając do twórczości stricte muzycznej, w okresie grudzień 1967 - styczeń 1968
grupa nagrała materiał  (w Fonit - Cetra Studios S.p.A. przy Via Bertola 34 w Torino) który miał się
znaleźć na ich debiutanckiej płycie. Niestety płyta nie ukazała się  (nie wiadomo co było tego
przyczyną). W niedługim czasie zespół uległ rozwiązaniu. Wkrótce członkowie zespołu wrócili z
nowym projektem o nazwie - Le Ali Del Vento (o tym niebawem).
Prawie 30 lat trzeba było czekać na publikację nagrań Gli Astrali. Wzięła się za to prężnie działająca
wytwórnia z Bolonii - Destination X Records, która w 1994 roku wydała album  o nazwie - "Viaggio
Allucinogeno"  (1994, Destination X Records, nr TRR 33018, Italy) zawierający nagrania zespołu z
okresu : grudzień 1967 - styczeń 1968.

Gli Astrali (Italy) - "Viaggio Allucinogeno"  (1967-1968 / 1994, Destination X Records, nr
TRR 33018)


1A   Non Siamo Come Voi
2A   Viaggio Allucinogeno
3A   Improvvisazione
4A   Credi
1B   Vado Su In Alto
2B   Una Notte Al Bar
3B   La Libertà
4B   Instro / Un Altro' Viaggio Allucinogeno


Terry Fanelli   -   bass, guitar
Vito Salice   -   drums, percussion
Dante Menotti   -   lead vocals, guitar
Angelo Presti   -   organ Hammond

   

Ferris Wheel (UK) - "Supernatural Girl" (1974, Psych Folk Rock)

Ferris Wheel (UK) - Supernatural Girl  (1974, Psych Folk Rock)

O tej "tajemniczej", brytyjskiej grupie praktycznie niewiele wiadomo. Większość danych to domysły
lub przypuszczenia. Poruszając się w tych kategoriach - grupa Ferris Wheel  (trzeba uważać aby nie
pomylić ich z innymi zespołami o takiej samej nazwie, a przede wszystkim z brytyjską grupą - The
Ferris Wheel, działającą w latach 1966-1970)  powstała jako trio ( Ed, Rich i Stan - to imiona lub
pseudonimy członków zespołu) w hrabstwie Essex  (najprawdopodobniej w rejonie Leigh-on-Sea).
W roku 1974 zespół nagrał jedyną płytę (ultra rzadkie wydawnictwo z którym się nigdy nie
zetknąłem). Producentem nagrań był - Nick Kirby (niewiele o nim wiadomo, poza tym, że miał
jakieś kontakty z grupą The Monotones). Album - "Supernatural Girl"  został wydany 1974 roku
na etykiecie Nicro Records  (kolejna tajemniczość - podobno maleńka wytwórnia mieszcząca się
w Leigh-on-Sea przy Woodberry Close 3, nigdy wcześniej o niej nie słyszałem).

Ferris Wheel (UK) - "Supernatural Girl" (1974, Private Press - Nicro, nr K 240574, UK)

1A   The Mermaid
2A   I'm Remembering You
3A   Flowers
4A   When I Look At You
5A   Such A Sad Sad Day
6A   Angel
7A   Princess
1B   Andrea
2B   Yes I Know
3B   Sad Eyed Lady
4B   Flowers Two
5B   Supernatural Girl
6B   Piscean Ride
7B   Ferris Wheel

 

The Hot Soup (US) - "Openers" (1969, Psych Rock, Psych Pop)

The Hot Soup (US) - Openers (1969, Psych Rock, Psych Pop)

Zespół z Florydy, zawiązany pod koniec lat 60-tych w składzie :
- Mario Castellano  (właściwie - Mario Castelanes, urodzony w Hawanie - Kuba, wychowany w
                                Miami Beach na Florydzie)
- Willie Akridge  (urodzony 21.10.1947r. w Dothan - Alabama, zmarł w połowie lat 90-tych, później
                            występował w zespołach, m.in. : High Street Carnival, Cadillac Jack, The Woolvin
                            James Band, Quick)
- Frank Carillo  (urodzony 14.07.1950r. , później występował w grupach, m.in. : Doc Holliday w
                          latach 1971-1974, Carillo - w latach 1978-1979)
- Glenn R. Tappan, a manager'em był Billy Mann.
Grupa w okresie swojej krótkiej działalności nagrała jeden singiel :
- "Gettin' In My Way Again"  /  "You Took Me By Surprise"  (1969, Rama Rama, nr RR-7775, US)

promujący album  (nagrany w Contra-Sound Studio)  -  "Openers"  wydany w 1969 roku
przez wytwórnię Rama Rama Records Inc. z Hollywood - Los Angeles.

Krótko, po wydaniu albumu  zespół  (rozczarowany chłodnym przyjęciem tego wydawnictwa)
rozwiązał się.


The Hot Soup (US) - "Openers"  (1969, Rama Rama, RR-78, US)


1A   Gettin' In My Way Again
2A   Baby's Wearing Blue
3A   He Answered My Prayers
4A   Listen Now
5A   Why Do You Want To Hurt Me
6A   Groovy Feelin
1B   You Took Me By Surprise
2B   You Got To Set Me Free
3B   Oh No! Not Again
4B   Once Before
5B   Farewell Sweet Papa
6B   Ain't No Reason


Mario Castellano   -   lead guitar, vocals
Willie Akridge   -   keyboards
Frank Carillo   -   bass
Glenn R. Tappan   -   drums