Rayne (US) - "The Black Album" (1979, Garage / Psych Rock)

Rayne (US) - The Black Album  (1979, Garage / Psych Rock)

Zawsze ceniłem (i będę to robił zawsze) tych muzyków, którzy w "bezpłodnym muzycznie" okresie końca
lat 70-tych i początku lat 80-tych, dawali opór muzycznej tandecie i tworzyli coś, co zapada na długo w
pamięci.
Do tego grona z całą pewnością należy zaliczyć grupę Rayne i ich perełkę - album "The Black Album"
(znany także pod nazwą "Rayne").
Gdy na początku lat 70-tych w Algiers (jedna z najstarszych dzielnic Nowego Orleanu, Louisiana, US),
Frank Saucier (ur. 13 grudnia 1954 roku) wraz z dwoma kolegami i bratem George zakładał zespół
chyba nie przypuszczał, że z czasem stanie się ona w pełni formacją rodzinną (braterską). Stało się tego
około 1973 roku, gdy koledzy opuścili grupę, a na ich miejsce dołączyli kolejni bracia Franka - tj.
grający na gitarze John i perkusista Mike.
Z czasem zespół zdobył lokalna popularność, występując, m.in. w klubach Nowego Orleanu, czy też
koncertując w Brechtel Park ( w dzielnicy Algiers). Zakupiony, stary szkolny autobus służył im jako
środek transportu, podróży, m.in. na tereny Mississippi  (Biloxi, Bay St. Louis) ale także - po pewnych
przeróbkach (m.in. koje sypialne) jako tymczasowe, prowizoryczne mieszkanie.
W 1979 roku w "domowych warunkach" przy pomocy własnego sprzętu zarejestrowali materiał na płytę.
Własnym sumptem wydali płytę (produkcja - Rayne), która została wytłoczona z uwagi na ograniczony
budżet w ilości 300 egzemplarzy. Jak wspomina po latach Frank Saucier - nazwa płyty "The Black Album"
miała odniesienie do The Beatles i  ich "White Album".
Niestety bardzo mała ilość tego wydawnictwa przetrwała - chciało by się napisać próbę czasu, ale
właściwym jest próbę broni palnej (członkowie zespołu, będąc w jakimś nieokreślonym stanie ducha,
urządzili ostre strzelenie do pudła (kartonu) w którym znajdowały się wytłoczone egzemplarze tej płyty,
skutek był opłakany, wiele płyt uległo zniszczeniu).

Wiele lat później, w roku 1994 wytwórnia DR Records wydała reedycję tego albumu (nr kat. OR-002,
edycja limitowana - 500 egzemplarzy), a kilkanaście lat później to samo zrobiła niemiecka wytwórnia
Shadoks Music (nr. kat. SHADOKS 089, edycja limitowana 450 egzemplarzy).

Grupą zainteresowała się jedna z lokalnych (Nowy Orlean) wytwórni. Został nagrany materiał na drugą
płytę, która się jednak nigdy nie ukazała. Jedynie w 1981 roku wytwórnia - New Orleans Trinity Music
Records, wydała singiel grupy - jako The Shades Of Rayne, zawierający nagrania :
-" I'm Waitin' "  /  " High Again "  (1981, New Orleans Trinity Music Records, T-111, US).

Rayne (US) - "The Black Album" (1979, Private Press - Rayne, R-358, US)


1A   No Reason To Cry
2A   Good Dog
3A   She Cares
4A   No One Heard Her
1B   March
2B   Neighborhood
3B   Never Going, Always Gone
4B   Slip Away


Frank Saucier   -   guitars, vocals
George Saucier   -  bass
Johnny Saucier   -   guitars  
Mike Saucier   -   drums

Produced   -   Rayne


http://www.dailymotion.com/video/x3xin6s_rayne-never-going-always-gone-1979_music 
http://www.dailymotion.com/video/x3xin68_rayne-neighborhood-1979_music 
http://www.dailymotion.com/video/x3xiqsu_rayne-march-1979_music 
http://www.dailymotion.com/video/x3xin4y_rayne-no-one-heard-her-1979_music 
http://www.dailymotion.com/video/x3xin2k_rayne-no-reason-to-cry-1979_music