Les Champignons (Canada) - " Première Capsule " (1972, Psych Prog Rock)

Les Champignons  (Canada)  -   Première Capsule   (1972, Psych Prog Rock)

Historia tej grupy miała swój początek pod koniec lat 60-tych w ubogiej dzielnicy miast Shawinigan
(region Mauricie, prowincja Quebec, Canada)  -  St - Pierre, gdzie do tamtejszego kościoła
prezbiteriańskiego trafił młody ksiądz - Émile Naud  (z zamiłowania muzyk - flecista z dyplomem
ukończenia szkoły muzycznej). Za jego namową, podczas mszy - zaprezentował swoje umiejętności
muzyczne (wraz z kolegami) młody gitarzysta - Jacques Paradis. Miejscowa młodzież  (w większości
pochodząca z ubogich rodzin) bardzo pozytywnie odebrała tego typu oprawę uroczystości kościelnych. Powstała grupa (orkiestra) muzyczna z udziałem księdza, Jacques'a Paradis i innych
muzyków, która dawała oprawy muzyczne podczas mszy. Nikt się chyba nie spodziewał tego, że
reakcja tamtejszej społeczności będzie wręcz entuzjastyczna. Następstwem tego, było podpisanie
kontraktu z Radio-Canada, w ramach którego, m.in. transmitowano na żywo w państwowej
telewizji ich występy w Bazylice w Cap-De-La-Madeleine  (region Trois-Rivieres, Quebec).
Podjęto decyzję o zawiązaniu profesjonalnego zespołu, początkowo projekt wizualno-muzyczny
o nazwie Champs-Pignons (na który otrzymano dotację - stypendium z urzędu federalnego), a
następnie przyjęto nazwę - Les Champignons.
Po udanych (entuzjastycznie przyjmowanych) koncertach dla bardzo licznej, lokalnej
społeczności, zespołem zainteresowali się Pierre Gauthier i George "Geo" Giguere (przedstawiciele
nowo powstałej firmy - Jeunes Artistes Associes, zwanej także - J.A.A.).
Giguere, związany ze środowiskiem muzycznym (magazyn "Pop Jeunesse", redaktor naczelny i
właściciel wydawnictwa prasowego - "Pop Rock", a także prowadzący audycje w radiu "CHOM FM"), zaproponował grupie podpisanie kontraktu z J.A.A.
Zespół Les Champignons, działający w składzie : Émile Naud (który porzucił kapłaństwo),  Jacques Paradis, Alain Vincent, Alain Lavalleé, Daniel Maillette, Alain Charette, po podpisaniu kontraktu
przeniósł się do Laval (nieopodal Montrealu).

Sesja nagraniowa (zorganizowana przez J.A.A.) w Studio Cote-Des-Neiges w Montrealu,
z uwagi na mocno ograniczony budżet odbywała się w nocy (w ciągu dnia studio było
zajęte). Celem wydania płyty Giguere i Gauthier uruchomili własną wytwórnię płytową
Jeunes Artistes Associes.  Album - " Première Capsule "  został wydany pod koniec 1972
roku.

Nie mając możliwości szerokiej dystrybucji albumu, członkowie zespołu rozdawali go wśród
publiczności przybyłej na ich koncerty.
Po pewnym czasie, trudów związanych z "muzykowaniem" nie wytrzymał Jacques Paradis,
opuścił zespół wracając do rodzinnego Shawinigan. Był to początek końca zespołu, który
w krótkim czasie rozwiązał się.


Les Champignons  (Canada)  -  " Première Capsule "  (1972,  J.A.A., nr GG-1, Canada)


1A   Dynamite
2A   Le Ghetto Noir
3A   Rêve Futur
4A   Le Train
1B   Le Chateau Hanté
2B   Folies Du Mercredi
3B   "Pop - Pino"

 Émile Naud   -   flute, saxophone, vocals
Alain Vincent   -   drums, backing vocals
Daniel Maillette   -   organ, piano, backing vocals
Jacques Paradis   -   rhythm guitar, backing vocals
Alain Charette   -   lead guitar, harmonica
Alain Lavalleé   -   bass, backing vocals

 

The Churls (Canada) - " The Churls " (1968, Psych Rock) - and - " Send Me No Flowers " (1969, Psych Rock)

The Churls (Canada) -  The Churls  (1968, Psych Rock)  -  and  -   Send Me No Flowers   (1969, Psych Rock)

Grupa The Churls powstała w połowie 1967 roku w Toronto (Ontario, Canada) w składzie :
Bob (Robert) O'Neil, John Barr, Brad Fowles, Sam Hurrie,  Hal (Harry) "Southworth" Ames.
"Zakotwiczyła" w Yorkville  (dzielnica Toronto, w tym czasie mekka tamtejszej subkultury
hippisowskiej i  muzycznych fascynacji) gdzie zyskała dużą, lokalną popularność, występując, m.in.
w The Penny Farthing  (kawiarnia, założona na początku 1963 roku przez byłego pilota RAF-u
John McHugh i jego żonę Marilyn), The Rockpile (bar - night club).
Zespół został odkryty przez duet The Every Brothers  (podczas ich występów w Toronto - The King
Edward Hotel) który pomógł im w nawiązaniu kontaktu z nowojorskim duetem managerskim
Dennis Katz - Bennett Glotzer  (współpracujący w tym czasie z The Blood, Sweat And Tears).
Po podpisaniu kontraktu grupa wyjechała do New York, zaliczając swój pierwszy występ w słynnym
(niekoniecznie o dobrej reputacji)  - Cage Au  Go-Go  (w East Village przy Bleecker Street), a później dość regularne występy w The Scene (night club).
Później przenieśli się do Los Angeles, gdzie udane występy, m.in.  w : Whisky A Go Go, Thee
Experience - doprowadziły do zainteresowania zespołem - Herb Alpert z A & M Records, który
podpisał z nimi kontrakt w ramach którego grupa nagrała dwa albumy i (oficjalnie) dwa single.
Pierwszy album - "The Churls" został nagrany w drugiej połowie 1968 roku i ukazał się na
przełomie 1968 i 1969 roku.

The Churls (US) - "The Churls"  (1968, A & M Records, nr SP 4169, US)


1A   Eventual Love
2A   Crystal Palace
3A   Think I Can't Live Without You
4A   Princess Mary Margaret
5A   City Lights
6A   Fish On A Line
1B   The Weeks Go By
2B   Where Will You Be Tomorrow
3B   Time Piece
4B   Reservations
5B   Gypsy Lee


Bob O' Neil   -   vocals
John Barr   -   bass
Brad Fowles   -   drums
Sam Hurrie   -   guitar
Hal Ames   -   guitar

Niestety płyta sprzedawała się słabo. Zespół opuścił Sam Hurrie  (zaczynał jako nastolatek,
zakładając wraz z kolegami zespół o nazwie The Bluenotes, po opuszczeniu The Churls
wrócił do Canady gdzie przez około 30 lat spędzonych w Powell River - British Columbia,
występował i koncertował w dość dziwnych miejscach - m.in. na weselach.
Grupa, do której dołączył Newton Garwood, otrzymała jeszcze jedną szansę od wytwórni.
W 1969 roku nagrali drugą (ostatnią) płytę - "Send Me No Flowers" która tego samego roku
ujrzała światło dzienne.

The Churls (US) - "Send Me No Flowers"  (1969, A & M Records, nr SP 4233, US)


1A   Send Me No Flowers
2A   I Can See Your Picture
3A   See My Way
4A   Long, Long Time
1B   Tonight
2B   Trying To Get You Off My Mind
3B   She Needs A Man
4B   Too Many Rivers


Bob O' Neil   -   vocals
John Barr   -   bass
Brad Fowles   -   drums
Hal Ames   -   guitar, vocals
Newton Garwood   -   organ, vocals

   









  

August (US) - "August" (1968, Psych Pop / Rock)

August (US) - August  (1968, Psych Pop  /  Rock)

Trio z obszary (hrabstwa) Buck County (Pensylwania, US) - najprawdopodobniej z Levittown
o którego historii powstania niewiele wiadomo. Trójka muzyków : John Betz - bass, vocals (w roku
1970 członek grupy Good Wood), Rich Knickerbocker - guitar, vocals oraz Larry Spurrier - drums
(najbardziej znana postać w świecie muzycznym : członek grup - Good Wood w latach 1970-71,
Waterstreet w latach 1971-72, The Rubber Band w latach 1973-74, a także w okresie późniejszym
The Buicks).
Zespół ma "na sumieniu" jeden album nagrany, wyprodukowany (podobno w ilości 100 egz.) i
wydany  w 1968 roku  przez nowo powstały (rok 1968) kompleksowy zakład branży muzycznej
(produkcyjno - wydawniczy) - Nise Photo Sound Laboratories w Filadelfii, założony przez  - Frank
Nise i jego syna Michael Nise (stawiającego w tym czasie pierwsze kroki wielkiej kariery
w branży muzycznej), który był także producentem nagrań i wydawcą albumu.
Istnieją pewne rozbieżności co do daty wydania płyty - rok 1967 czy 1968. Sprawa jest o tyle
prosta, gdyż firma - Nise Photo Sound Laboratories powstała w 1968 roku,  a płyta grupy
August była jedną z pierwszych pozycji tej wytwórni. Obecnie jest to bardzo rzadki okaz kolekcjonerski o wartości powyżej 1000 dolarów ("August" - 1968, Nise Photo Sound Laboratories,
nr A31/B32, US). Reedycja tej płyty nastąpiła w 2000 roku za sprawa Shadoks Music (limitowana
edycja - 450 egz. - nr kat. 014, Germany).

August (US) - "August" (1968, Nise  Photo Sound Laboratories, nr A31/B32, US)


1A   Daisey Kitten
2A   You Say Love, Dear
3A   Warry, Isn't It Funny
4A   Eleanor Rigbey
5A   You Should Feel
6A   High Grade Feeling
1B   In Time You'll Know
2B   I'll Never Let You Go
3B   Fool In Love Full Measure
4B   Stormy Day


John Betz   -   bass,vocals
Rich Knickerbocker   -   guitar, vocals, kazoo
Larry Spurrier   -   drums, backing vocals

Producer, Recording Directed   -   Michael Nise

  

Crystal Circus (US) - "In Relation To Our Times" (1968 / 2001, Psych Pop / Rock)

Crystal Circus (US) - In Relation To Our Times  (1968 / 2001,  Psych Pop  /  Rock)

Sporo niejasności, a przez to zawirowań występujących w skąpych publikacjach na temat tego
zespołu skłoniło mnie do podjęcia próby rozwikłania tej zagadki.
Ta kalifornijska grupa (z Los Angeles lub Santa Barbara) była projektem i wymysłem
muzycznym  Bill'a Holmes'a  (producent muzyczny, właściciel chicagowskiej wytwórni All American Records, którą po przejęciu przeniósł do Kalifornii - La Crescenta). Poruszając się
w psychodelicznym nurcie wydał sporo nagrań  kalifornijskich muzyków tworzących na potrzebę
chwili różne projekty muzyczne, m.in. : Thee Sixpence, Strawberry SAC, Birmingham Sunday,
The Thundermugs, Big Brother - Ernie Joseph, czy właśnie - Crystal Circus. Odstępstwem od
tej zasady była grupa - The Strawberry Alarm Clock, której był managerem.
Crystal Circus zaistniała w 1968 roku, w składzie : Greg Munford, Bruce Turner, Bob Feldman,
Jack Bielan, Gary Solomon i Terry Rae. Co ciekawe, w tym samym składzie i mniej więcej
w tym samym czasie muzycy ci  funkcjonowali (nagrywali - singiel) pod nazwą - Strawberry SAC,
a także w różnych konfiguracjach personalnych w innych projektach Holmes'a, m.in. :
Thee Sixpence z Glendale (CA), Indescribably Delicious z Torrance (CA).

W 1968 roku nagrali materiał na album. Jeszcze tego samego roku wypuszczono (All American
Records) kilka testowych egzemplarzy. Płyta podobno ukazała się pod nazwą - "Crystal Circus".
Po wielu latach, w roku 2001 wytwórnia Akarma wydała album tej grupy pod tytułem - "In Relation
To Our Times".

Strona muzyczna tego wydawnictwa nie budzi zastrzeżeń, natomiast są pewne niejasności
(delikatnie to ujmując) w kwestii opisu na okładce personaliów członków tej grupy.
Pominięto  Bruce Turner i Terry Rae, dodając dwa dość dziwne nazwiska : Nick Dunman
(najprawdopodobniej chodzi tutaj o  - Norma Dunman, współautorka utworu "Merry Go
Round" pierwotnie nagranego i wydanego na singlu przez Strawberry SAC) oraz  Kaufman
(bez imienia) - w tym przypadku może chodzić o Rose Kaufman - matkę jednego z muzyków
(Jack Bielan).


Crystal Circus (US) - "In Relation To Our Times"  (1968  /  2001, Akarma Records, nr
AK 134, Italy)


1A   In Relation  (To Our Times)
2A   Don't Say I Didn't Warb You
3A   Girl Like You
4A   Sittin' And Thinkin'
5A   Twisted Conversation
6A   Merry Go Round
1B   Circus And Zoo World
2B   Never Again
3B   Castles
4B   Sweet High
5B   The Difference Between Us
6B   The World Of Seas And Rivers


Greg Munford   -   guitar, vocals
Bruce Turner   -   lead guitar, vocals
Bob Feldman   -  bass, vocals
Jack Bielan   -   keyboards, vibraphone, vocals
Gary Solomon   -   flute, saxophone, clarinet, vocals
Terry Rae   -   drums, vocals

Produced   -   Bill Holmes

  

Azurite (US) - "Azurite" (1979, Hard Rock, Heavy Rock)

Azurite  (US)  -  Azurite  (1979, Hard Rock, Heavy Rock)

Grupa Azurite powstała w 1972 roku w Yucaipa  (hrabstwo San Bernardino, California, US) położonym ok. 70 mil od Los Angeles, założona przez Gary Hignight i Brian Schelin.
Docelowo był to kwartet : Hignight, Schelin oraz Dan Imler i (nieżyjący już) Jerry Moore.
Występowali w pobliskich klubach, barach - m.in. w Yucaipa, Los Angeles, a muzyka nie
stanowiła ich źródła utrzymania (część członków zespołu pracowała zawodowo).
Dość póżno, bo dopiero pod koniec dekady lat 70-tych nagrali swoją jedyną płytę w Record
Plant Studios w Los Angeles. Album - "Azurite" wydali w 1979 roku za własne pieniądze w
nakładzie (podobno) 500 egzemplarzy . To pierwsze wydanie zawierało 7 piosenek bez utworów :
"Mojie" i "Lady Blue" (które pojawiły się później na "wznowieniach").

Azurite (US) - "Azurite"  (1979, Privare Press, US)


1A   Sweet Little Lodie
2A   That's The Way It Always Goes
3A   Are You Ready
4A   Howard Christman's Order
1B   Drive Me Insane
2B  Wise To The Ways Of The World
3B  Hooked On Rock-N-Roll


Gary Hignight   -   lead guitar, backing vocals, acoustic guitar
Brian Schelin   -   guitar, vocals, acoustic guitar
Dan Imler   -   bass, vocals, tambourine
Jerry Moore   -   drums, vocals, acoustic guitar

  

Claw (US) - "Diggin' In" (1978, Heavy Blues Rock)

Claw (US) - Diggin' In  (1978, Heavy Blues Rock)

O grupie Claw praktycznie niewiele wiadomo. To trio z obszaru Illinois (US) powstało w latach
70-tych, w składzie : Moe Baker  (właściwie - Larry Baker, zmarł) - drums, lead vocals, Jack
Reginald   -  guitar, lead vocals oraz Danny Meyers  -  bass.
W 1978 roku nagrali jedyną płytę, która ukazała się tego samego roku.
Album - "Diggin' In", wydali własnym sumptem na etykiecie GDS Records.

Obecnie wydawnictwo to jest praktycznie nie do zdobycia. Podobno istnieje tylko 5 egzemplarzy
tej płyty.


Claw (US) - "Diggin' In"  (1978, GDS Records, GDS - 2051, US)


1A   Diggin' In
2A   Mannish Boy
3A   Cathouse Stomp
4A   Eleanor Rigby
5A   Bred To Rock & Roll
1B   Captain Feelgood
2B   Love Pit
3B   Coke Call Rock
4B   Voltage Man
5B   Spoonful  (An Abstract Jam)


Moe Baker   -   drums, percussion, lead vocals
Jack Reginald   -   guitar, lead vocals
Danny Meyers   -   bass (4 and 8 string)

  

The Contents Are (US) - "Through You" (1967, Psych Pop / Rock, Garage)

The Contents Are (US) - Through You  (1967, Psych Pop / Rock, Garage)

Grupa z obszaru Quad Cities Metropolitan Area  (najprawdopodobniej - Davenport, Iowa, US),
założona w drugiej dekadzie lat 60-tych  przez dwóch nastolatków szkolnej grupy The Blazers, tj.
Dave Neumann i Craig Hute. Po dołączeniu Paul Staack i Larry Smith (pod koniec działalności
zastąpiony przez Mick Orton) przyjęła nazwę - The Contents Are.

W 1967 roku w Fredlo Recording Studio w Davenport (nazwa pochodzi od połączenia imion
właścicieli wytwórni - Fred Mauck - producent, inżynier dźwięku i jego żony - Lois Mauck, a
studio mieściło się na parterze budynku mieszkalnego) zespół nagrał, a następnie wydał dwa
single :
- "I Don't Know"  /  "Direction Of Mind"   (1967, Rok Records, nr 6709, US)

- "Future Days"   /   "New Mexico"   (1967, Rok Records, nr 6907, US)

Ich jedyny album - "Through You", został nagrany  w 1967 roku  w Fredlo Recording Studio i
wydany pod koniec tego roku (1967) przez Rok Records (nr kat. 6737 LP).

W nagraniu materiału płytowego wzięła udział  Marianne Dean (późniejsza żona Craig'a Hute).
Album został wyprodukowany w ilości 100 egz. (obecnie bardzo poszukiwane, ultra rzadkie
wydawnictwo w cenie około 7000  dolarów).
Grupa The Contents Are istniała około 4 lat, a później jej muzycy z większym lub mniejszym
powodzeniem kontynuowali działalność muzyczną.


The Contents Are  (US) - "Through You"  (1967, Rok Records, nr 6737 LP, US)


1A   Country Roads
2A   The Dream Of My Predictions
3A   Uni-Love
4A   Peace At Last
5A   In Trouble
6A   No Chance To Choose
1B   Tonight In Venice
2B   Unconcerned
3B   Don't Take My Freedom
4B   Recurring Changes
5B   No Need To Be Blamed
6B   If You're Relaxing
7B   Brother Abbot


Craig Hute   -   guitar (lead guitar - track : 7B), vocals (lead vocals - track : 1A do 5B, 7B)
Dave Neumann   -   guitar (lead guitar - track : 1A do 3A, 1B, 2B, 4B, 7B), vocals (lead vocals -
                                  track : 4A)
Larry Smith   -   bass, vocals (lead vocals - track : 3B, 6B)
Paul Staack   -   drums, vocals

Marianne Dean   -   oboe (track : 1B), piano (track : 1A, 4A, 5B)

 

Crash Coffin (US) - "Crash Coffin" (1974, Psych Rock)

Crash Coffin (US) - Crash Coffin  (1974, Psych Rock)

Neil Coffin  (wokalista, gitarzysta, kompozytor) - urodzony 7 stycznia 1941 roku w Berea (Ohio, US) w wieku 16 lat rozpoczął rozpoczął karierę muzyczną. Pod koniec lat 50-tych, będąc zafascynowany
rock and roll'em wraz z przyjaciółmi : Bil Werwage (guitar) i Hermann Roop (guitar) oraz
zaproszonymi do współpracy młodymi muzykami : Flip Nickels (guitar) i perkusistą Jimmy
Martin, założył zespół rockabilly o nazwie : Neil Coffin And The Pallbearers. Nazwa zespołu
była na tyle nie do przyjęcia, że w programie telewizyjnym - "Gene Carroll Show" wystąpili
jako - Neil Coffin And The Dukes. Po pewnym czasie doszło do roszad personalnych.
W grupie, która przyjęła nazwę - The Pallbearers, do Neil i Bil dołączyli : perkusista - Chuck Love
i basista Eddie Kramer. Grupa działała około dwóch lat. Niestety schyłek ery rockabilly na początku
lat 60-tych, spowodował rozpad zespołu.
Neil dalej kontynuował swoją karierę, przyjmując pseudonim - "Crash" Coffin. Brał udział w różnych projektach muzycznych na obszarze Ohio, a w 1974 roku zdecydował się na solowe
przedsięwzięcie - nagranie płyty, z pomocą licznego grona muzyków. Materiał został nagrany
w Motion Picture Sound Studios w Cleveland.
Płyta - "Crash Coffin" - jako wydawnictwo private press (podobno, Neil - sam, odręcznie
nakreślił napis na okładce, co było wynikiem braku odpowiednich środków finansowych
na profesjonalną oprawę albumu) została wydana w 1974 roku na etykiecie - Mus-I-Col
("wytwórnia" z Columbus, Ohio) w bardzo małym nakładzie.

Crash Coffin (US) - "Crash Coffin"  (1974, Mus-I-Col, nr CC-69, US)


1A   Masochist Blues
2A   Lilly
3A   Amazon Women
4A   God Loves The Loser
5A   Mama
1B   Alone Together
2B   Freedom Cake
3B   The Swing
4B   The Looney Polka
5B   Blue Kazoo


Neil "Crash" Coffin   -   vocals, guitar

Tom Golli   -   guitar
Bill Siegner   -   guitar
Ken Miller   -   keyboards
Ron Miller   -   drums
Mike Shaffer   -   bass
Joe Eisenhower   -   bass

  

Ruth Copeland (UK / US) - "Self Portrait" (1970, Psych Rock, Psych Soul / Funk) - and - "I Am What I Am" (1971, Psych Rock, Psych Soul / Funk)

Ruth Copeland (UK / US)  -  Self Portrait  (1970, Psych Rock, Psych Soul / Funk)  -  and  -  I Am What I Am  (1971, Psych Rock, Psych Soul / Funk)

W swoim czasie, jedna z najbardziej niedocenionych wokalistek, ale obecnie jej dorobek
muzyczny (trzy albumy, kilka singli),a w szczególności dwie pierwsze płyty jawią się jako
wspaniałe nagrania, wręcz kanon stylu psych soul and funk i nie tylko.
Brytyjka Ruth Copeland  urodziła się w drugiej połowie lat 40-tych  (poważne źródła podają rok
1949) w Consett  (Rosedale Avenue, Blackhill) w hrabstwie Durham, UK. Edukację szkolną
przechodziła w Benfieldside Junior School,a następnie w Consett Grammar School.
Jej ojciec - Norman oraz brat - Peter (później ożenił się z amerykanką i wyjechał do U.S. - Detroit)
byli zatrudnieni w Consett Iron Company. Od początku miała upodobania muzyczne, a po nagłej,
przedwczesnej śmierci matki, aby realizować się w tym kierunku opuściła rodzinne strony
przenosząc się do Blackpool, a następnie do Londynu. Tam występując z zespołem Ed & The
Intruders zwróciła na siebie uwagę licznej publiczności, a także producentów muzycznych.
Wynikało to z walorów czysto artystycznych  (silny - świetny wokal)  połączonych z wyjątkową,
oryginalną urodą wokalistki. Na ofertę współpracy nie czekała długo. Wybrała opcję "rodzinną",
korzystając z oferty nowo powstałej wytwórni z Detroit (by być bliżej brata) - Invectus Records, Inc.
(założona przez legendarnych kompozytorów : Brian Holland - Lamont Dozier - Eddie Holland
we współpracy z Jeffrey Bowen, którzy opuścili Motown Records w atmosferze wzajemnych
pretensji i sporze prawnym).

Początki w Detroit nie były łatwe. Ciężka praca i nieudany związek z Karl Sweetan  (zawodnik
drużyny piłkarskiej NFL - Detroit Lions) były tego najlepszym przykładem.
Pod koniec 1968 (lub na początku 1969) roku doszło do spotkania z Jeffrey Bown, który wziął
jej karierę w swoje ręce.
Efektem tego był nagrany i wydany w 1969 roku singiel : "The Music Box"  /  "A Gift Of Me"
sygnowany jako - The New Play Ruth Copeland. Obydwa utwory to wspólne dzieło :
Ruth Copeland, Ron (Ronald) Dunbar  (wokalista funk, kompozytor, producent) oraz Edith (Edythe)
Wayne  (pseudonim Holland-Dozier-Holland).
Niestety nie był to przełom w karierze ale praca nad tymi utworami zbliżyła do siebie Ruth i
producenta Jeffrey Bown, którzy w niedługim czasie stali się małżeństwem.
Poprzez Bown, poznała George Clinton (ur. w 1941 roku amerykański wokalista funk, kompozytor,
producent, lider zespołów Parliament i Funkadelic), który w tym czasie wraz ze swoimi zespołami
wszedł "do stajni" Invectus Records. Ruth współpracowała z tymi grupami przy realizacji ich
pierwszych płyt.
Sama realizowała także swoje plany. Z pomocą licznego grona muzyków (w większości z grup
Funkadelic - Parliament)  zarejestrowała materiał na pierwszą płytę. Album - "Self Portrait"
ukazał się w październiku 1970 roku.

Ruth Copeland (UK / US) - "Self Portrait"  (1970, Invectus Records, nr ST-7303, US)


1A   Prologue : Child Of The North
2A   Thanks For The Birthday Card
3A   Your Love Been So Good To Me
4A   The Music Box
5A   The Silent Boatman
1B   To William In The Night
2B   No Commitment
3B   I Got A Thing For You Daddy
4B   A Gift Of Me
5B   Un Bel Di  (One Fine Day)


Ruth Copeland   -   vocals, acoustic guitar
Billy Nelson   -   bass
Bob Babbitt   -   bass
Andrew Smith   -   drums
Tiki Fulwood   -   drums
Dennis Coffey   -   guitar
Eddie Hazel   -   guitar
Ray Monett   -   guitar
Tau Ross   -   guitar
Bernie Worrell   -   keyboards
Choraliers Gospel Singers   -   choir

Druga płyta - "I Am What I Am", tak jak i debiut została nagrana w HDH (Holland-Dozier-Holland)
Sound Studios, Inc. w 1971 roku, a ukazała się na rynku w lipcu 1971 roku. Przypuszcza się, iż
producentem obydwu płyt był Jeffrey Bowen, chociaż oficjalnie występuje w tej roli jego żona -
Ruth Copeland.

Ruth Copeland  (UK / US)  -  "I Am What I Am"  (1971, Invectus Records, nr SMAS 9802, US)


1A   The Medal
2A   Cryin' Has Made Me Stronger
3A   Hare Krishna
4A   Suburban Family Lament
1B   Play With Fire
2B   Don't You Wish You Had  (What You Had When You Had It ?)
3B   Gimme Shelter


Ruth Copeland   -   vocals
Billy Nelson   -   bass
Dawn Hatcher   -   bass
Tiki Fulwood   -   drums
Eddie Hazel   -   guitar
Ron Bykowski   -   guitar
Ray Monette   -   guitar
Bernard Worrell   -   organ, piano
Dave Case   -   organ